دسترسی ها

او با جسارت، تجربیات زیسته خود را در دل داستان می‌نشاند و از پرداخت‌های نمایشی صرف فاصله می‌گیرد تا مخاطب را به تأمل وا دارد، نه صرفاً سرگرم‌کردن. در کنار دغدغه‌های محتوایی، عظیمی‌فر با انتقاد از مشکلات ساختاری نشر در شهرستان‌ها، به‌ویژه در خوزستان، خواستار حمایت واقعی از نویسندگان نوقلم و بومی است.

در نهایت، آثار او را باید تلاشی صادقانه برای پیوند میان داستان و جامعه دانست؛ تلاشی که می‌کوشد از دل روایت‌هایی به‌ظاهر ساده، مخاطب را با واقعیت‌های تلخ اما مهم جامعه روبه‌رو کند و نشان دهد که ادبیات هنوز می‌تواند صدایی برای گفتن داشته باشد.