• اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز- زهره کریمی:

    با پایان سال تحصیلی، دانش‌آموزان یک‌باره با دنیایی از وقت آزاد روبه‌رو می‌شوند. دیگر نه کلاسی هست، نه امتحانی و نه تکلیفی که ذهنشان را درگیر کند. تماشای مسابقات فوتبال هم برای خیلی‌ها تمام شده و حالا این خانواده‌ها هستند که مانده‌اند با روزهای بلندی که باید برایشان برنامه‌ریزی کنند؛ کاری که گاه ساده نیست و حتی به دغدغه‌ای پرهزینه و پرچالش تبدیل می‌شود.

    مسئله چگونگی گذراندن اوقات فراغت، داستانی تازه نیست. سال‌هاست خانواده‌ها درگیر آن هستند. فراغت، فقط یک فاصله خالی بین دو ترم تحصیلی نیست. بخشی از زندگی واقعی نوجوان‌هاست؛ جایی برای شکوفایی استعدادها، کسب تجربه، تفکر، رشد روانی، و گاهی حتی تغییر مسیر زندگی.

    نمی‌شود انکار کرد که انتخاب‌های درست در این دوران می‌تواند سازنده باشد، همان‌طور که بی‌توجهی به آن ممکن است نتایج نگران‌کننده‌ای به همراه بیاورد. فعالیت‌هایی که نوجوان با علاقه انتخاب می‌کند، تأثیر بیشتری بر شکل‌گیری شخصیت و رفتار او دارند تا آنچه به اجبار در مدرسه می‌آموزد. این یعنی فراغت هم یک نوع تربیت است؛ البته غیررسمی، اما عمیق و مؤثر.

    در این میان، نقش خانواده پررنگ است. قرار نیست فرزندان را از صبح تا شب با کلاس‌های متنوع خسته کنیم. بهتر است فضایی برای تنفس، انتخاب آزادانه، و تجربه‌های تازه فراهم شود. مشورت با بچه‌ها در طراحی برنامه‌ها، توجه به علایقشان، و دوری از مقایسه با دیگران، می‌تواند کیفیت این دوران را بالا ببرد.

    مثلاً پیشنهاد خواندن کتاب‌های غیردرسی، راه‌اندازی مسابقه‌ای کوچک در خانه، تشویق به یادگیری یک هنر یا مهارت جدید مثل عکاسی، نقاشی، یا حتی کارهای ساده فنی می‌تواند مفید باشد. بازی‌های فکری، تماشای فیلم‌های خوب، گردش در طبیعت، یاد گرفتن آشپزی یا باغبانی، همه و همه می‌توانند بخشی از برنامه‌ای خلاقانه برای فراغت باشند.

    نباید فراموش کرد که فراغت، فرصت خوبی برای یادگیری مسئولیت‌پذیری هم هست. مشارکت در کارهای خانه، گرفتن تصمیم‌های کوچک و حتی تجربه کار داوطلبانه یا موقت می‌تواند به نوجوان‌ها اعتمادبه‌نفس بدهد و ارزش پول و تلاش را برایشان ملموس‌تر کند.

    البته خانواده‌ها تنها بازیگر این میدان نیستند. اگر فضای عمومی جامعه به‌گونه‌ای باشد که امکان تجربه‌های سالم و نشاط‌آور را فراهم کند، قطعا بخش بزرگی از چالش‌های تربیتی حل خواهد شد. جا دارد مسئولان در فراهم‌سازی امکانات ورزشی، فرهنگی، و هنری نقش پررنگ‌تری ایفا کنند. این فرصت‌ها نباید محدود به گروه خاصی باشد؛ همه نوجوان‌ها، فارغ از شرایط اقتصادی و جغرافیایی، باید بتوانند از آن بهره‌مند شوند.

    در کنار آن، ایجاد بسترهایی برای کارهای گروهی، اردوهای آموزشی یا تفریحی، و حتی کارگاه‌های مهارت‌آموزی در تابستان، می‌تواند جذاب و مفید باشد. به شرط آنکه این برنامه‌ها نه فقط برای پر کردن وقت، که با هدف رشد شخصیت و کشف استعدادها طراحی شوند.

    فراغت، بخشی از زیست نوجوان است؛ نه وقفه‌ای موقت، بلکه بستری برای بالیدن. اگر درست دیده شود، می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر برای بچه‌ها بسازد.

      • منبع خبر : پایگاه خبری رهرو نیوز