• نویسنده : معصومه صالحی

    • اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز

    وقتی از خوزستان حرف می‌زنیم، تصویر نخل‌های سر به فلک کشیده‌ای به ذهن می‌آید که با آفتاب جنوب خو گرفته‌اند و قرن‌ها کنار مردم ایستاده‌اند. اما حالا، این تصویر در حال محو شدن است. نخل‌هایی که روزگاری نماد پایداری و برکت بودند، یکی‌یکی خشک می‌شوند؛ بی‌صدا، اما دردناک.

    طبق آمار رسمی، از حدود ۸ میلیون نخل در خوزستان، بیش از ۵ میلیون اصله طی سه دهه اخیر از بین رفته‌اند. سطح زیرکشت نخیلات به ۴۳ هزار هکتار کاهش یافته و تولید خرما از بیش از ۲۲۰ هزار تن در سال‌های خوب، به حدود ۱۹۰ هزار تن رسیده است. شادگان، آبادان، خرمشهر و اهواز در خط مقدم این بحران‌اند.

    دلایل این فاجعه روشن است: کاهش حق‌آبه رودخانه‌های حیاتی مانند کارون، کرخه و جراحی، بالا رفتن شوری آب تا مرز ۱۰ هزار میکروموس (درحالی‌که نخل حداکثر ۲ هزار را تحمل می‌کند)، گردوغبار، سدسازی بی‌رویه و انتقال آب به استان‌های مرکزی. هر کدام از این عوامل میخ دیگری بر تابوت نخلستان‌های خوزستان کوبیده‌اند.

    یکی از کشاورزان شادگانی می‌گوید: «نخل‌ها مثل بچه‌هام بودن، حالا یکی‌یکی جلوی چشم‌هام می‌میرن…». و این فقط یک روایت نیست؛ صدای خفه‌شده هزاران خانواده‌ای است که زندگی‌شان با ریشه نخل‌ها گره خورده بود.

    پیامدهای اقتصادی این فاجعه هم کم نیست: نابودی منبع درآمد هزاران خانواده، افت صادرات خرما و افزایش نرخ بیکاری در جنوب استان. و از همه نگران‌کننده‌تر، هشدار وزارت جهاد کشاورزی است که اعلام کرده اگر روند فعلی ادامه یابد، تا کمتر از ده سال دیگر، دیگر نخلی در خوزستان باقی نخواهد ماند.

    درخواست نخل‌داران ساده اما حیاتی‌ست: تأمین پایدار حق‌آبه، توقف انتقال آب به مناطق غیر اولویت و بازسازی شبکه‌های آبیاری.
    اگر امروز کاری نکنیم، فردا تنها خاطره‌ای از نخل‌های خوزستان برایمان خواهد ماند.

      • منبع خبر : پایگاه خبری رهرونیوز