• اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز؛ معصومه صالحی
    در بامداد جمعه ۲۳ خردادماه، نخستین حملات رژیم صهیونیستی به خاک ایران آغاز شد؛ حملاتی که بار دیگر صدای انفجار را به آسمان شهرهای کشورمان بازگرداند و مردم را به یاد سال‌های سخت دفاع مقدس انداخت. اما در دل این تاریکی، شعله‌ای روشن در دل‌ها برافروخته شد: شعله‌ی همدلی و همبستگی ملی.

    در روزهایی که صدای پدافند هوایی و انفجار، آرامش شب‌های مردم را می‌رباید، نشانه‌هایی روشن از آمادگی جمعی و مشارکت مردمی دیده می‌شود. بی‌قراری امروز جامعه نه از سر ترس، بلکه ناشی از احساس مسئولیت ملی و اشتیاق برای حضور در صحنه است؛ حضوری که در شکل‌های مختلف، از امداد و داوطلبی گرفته تا پشتیبانی روانی و معیشتی، بروز پیدا کرده است.

    حتی در میانه این حملات، مردم با برگزاری جشن‌های مردمی مانند جشن غدیر، پیام روشنی از اقتدار، شجاعت و امیدواری ارسال کردند. در حالی‌که دشمن انتظار داشت فضای ترس و فرار حاکم شود، آنچه رخ داد، موجی از مهربانی، همراهی و وطن‌دوستی بود. مردم ایران نشان دادند که جنگ، اگرچه تسلیحاتی است، اما روح پایداری در دست ملت است، نه فقط ارتش.

    داوطلبان خاموش، قهرمانان گمنام میدان همدلی
    میلیون‌ها ایرانی، چه در خانه و چه در خیابان، در جستجوی راهی برای مشارکت در سرنوشت جمعی خود هستند. مردمی که نظامی نیستند، اما دل‌هایی بزرگ‌تر از یک نقش رسمی دارند. آنها با کمک‌های مالی، خدمات رایگان، همیاری اجتماعی و حتی مراقبت از والدینِ مهاجران در غربت، بار همبستگی ملی را بر دوش کشیده‌اند.

    در این روزها، شهروندانی هستند که بدون هیچ چشم‌داشت، وسایل نقلیه خود را در اختیار دیگران گذاشته‌اند، پزشکانی که رایگان نسخه می‌نویسند، خانواده‌هایی که درهای خانه‌شان را به روی پناه‌جویان جنگ‌زده گشوده‌اند و جوانانی که برای بازسازی خرابی‌ها پیش‌قدم شده‌اند. در واقع، این‌جا و اکنون، کار داوطلبانه دیگر تجمل نیست؛ یک وظیفه ملی است.

    تکرار تاریخ با شکلی نو
    هرچند نوع جنگ امروز با جنگ ۸ ساله تفاوت‌هایی دارد؛ از سلاح‌ها گرفته تا شیوه درگیری، اما ماهیت جنگ یکی است: فشاری بی‌امان بر مردم. همان‌طور که در دوران دفاع مقدس، ملت ایران با هر آنچه داشتند، کنار جبهه ایستادند، اکنون نیز این روحیه زنده است. همان‌گونه که آن روزها، اتحاد ملت بود که ایران را از بحران عبور داد، امروز نیز همبستگی اجتماعی عنصر طلایی بقای ملی ماست.

    نخبگان و مردم، دو بال همبستگی
    نقش مردم در همبستگی ملی بی‌بدیل است، اما نباید از سهم نخبگان و روشنفکران غافل شد. در شرایطی که فضای اجتماعی، بوی ایثار و پایداری دهه ۶۰ را دوباره به خود گرفته، نخبگان باید نقش خود را ایفا کنند؛ امیدآفرینی، روشنگری و تقویت انسجام اجتماعی.

    از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که همیشه گروه‌هایی بوده‌اند که در دوران سختی، یا سکوت کرده‌اند یا حتی به دشمن پیوسته‌اند. این گروه‌ها در حافظه تاریخی ملت جایگاه مشخصی دارند و امروز نیز مردم تفاوت خادمان وطن و بی‌وطنان را به‌خوبی درک می‌کنند.

    ایران، الگویی از وحدت در شرایط جنگی
    جنگ، آزمونی بزرگ برای اخلاق، مسئولیت‌پذیری و بلوغ اجتماعی یک ملت است. ملت ایران بارها نشان داده که در چنین آزمون‌هایی موفق بوده است. اکنون نیز وحدت و انسجام مردمی به الگویی الهام‌بخش برای سایر ملت‌ها تبدیل شده است.

    در زمانه‌ای که فضای جهانی پر از تفرقه و خشونت است، ایران با تمام تنش‌ها و سختی‌ها، توانسته روحیه‌ای از نوع‌دوستی، فداکاری و مشارکت داوطلبانه را زنده نگه دارد. بیش از هر چیز، دشمن از همین اتحاد و همدلی بیم دارد؛ چرا که می‌داند ملتی که پشت درهای خانه‌اش، پناه یکدیگر شده‌اند، شکست‌ناپذیر است.

    پایان سخن: همبستگی، ضرورتی حیاتی
    در شرایطی که ایران عزیز ما مورد تجاوز دشمن قرار گرفته، حفظ وحدت و انسجام داخلی، حیاتی‌تر از همیشه است. جنگ فقط در میدان نظامی رخ نمی‌دهد، بلکه در اعتماد اجتماعی، در باور به آینده، در روحیه ملی و در مهرورزی جمعی جریان دارد.

    این روزها شاید برای بسیاری یادآور روزهای سخت گذشته باشد، اما یک چیز همچنان پابرجاست: همدلی، بزرگ‌ترین سلاح ملت ایران است.