•  

    به خوزستان حمله کردید؟

    به زنان؟

    به کودکان ۴ ساله؟

    به دخترکان بی گناه سرزمینم؟

     

    ثریازندیار- هنوز نمی دانید مردانگی، شهامت و جسارت زنان خوزستانی، زبانزد تاریخ است؟

     

    تصویر شیربانوی عکاس خوزستانی را دیدید؟ دیدید وسط تیرهای دشمنْ ستیزتان، بی شرفی تان را ثبت می کرد؟ دیدید؟

     

    هنوز نمی دانید سربازان و دلاوران سرزمینم خون می دهند، جان می دهند اما خاک و ناموس نمی دهند؟

     

    شاید توانستید رنگ قرمز مانتوی دخترانمان را با عزای خواهران و برادرانش سیاه کنید؛ اما دیدید چگونه برادرش؛ سرباز شجاع وطن، شرافتمندانه، سنگر ناموسش _ همان دخترک مانتو قرمز _ شد؟

     

    دیدید چگونه دستان دختر مسلمان سرزمینم، روسری اش شده بود تا میان جنگ و خون هم بگوید: از حجابم غافل نیستم؟

     

    دیدید چگونه خبرنگاران شجاعانه ایستادند و میان تیر و تفنگ_ خون و فشنگ،  سلاح قلم به دست گرفته و بی شرفی  و بی شرمی تان را در تاریخ نوشتند؟

     

    دیدید سلاح دوربین عکاسان ، چگونه تیر جهانیان را به سمتتان پرتاب کرد؟

     

    دیدید همه خون گریستند؛ ضجه زدند اما ایستادند؟

     

    بدانید ایستاده اند تا مثقالی از خاک خوزستان؛ قلب ایران را به گرسنگان و بی شرفان و ریاکاران همیشگی ندهند.

    خوزستانی اگر زن باشد اگر مرد، اگر دختر یا پسر باشد، پیر و‌جوان، نوجوان و کودک باشد، سنگر می شود ، خون می دهد، جاااان می دهد اما ذره ای از خاک وطن را نمی دهد…

    پس گرسنگان سرزمین ایران؛ به هوش و به گوش باشید و صدای بلند غیرت خوزستانیان و ایرانیان را بشنوید که:

     

    #تاآخرایستاده_ایم

     

    خوزستان، شهادت دلیرمردان و کودکان بی گناهت مبارک/ قطره قطره خون ۲۵ شهید و ۶۰ مجروح امروزت

    (۳۱شهریورماه۱۳۹۷)

    دفاع از ذره ذره خاک ایران زمین بود/

    مبارک است این خون ها

    مبارک است این شجاعت ها

    مبارک است اشک های بازماندگان

    مبارک است ایستادگی ها تا همیشه ی تاریخ

    انتهای پیام /*