دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری رهرو نیوز: در هر جامعه‌ای، قانون نه‌فقط عامل نظم بلکه ضامن امنیت، توسعه و آرامش پایدار است. قانونی که تنها برای کنترل رفتار نیست، بلکه برای جهت‌دهی به زندگی اجتماعی، تضمین حقوق عمومی و پاسداشت کرامت انسانی وضع شده است. در میان قوانین فرهنگی و اجتماعی جامعه اسلامی، «حجاب و عفاف» از جمله مواردی است که با روح اخلاقی و هویتی جامعه گره خورده و تأثیر مستقیمی بر آرامش عمومی دارد.

همان‌طور که قوانین راهنمایی و رانندگی از بروز تصادف و آشفتگی شهری جلوگیری می‌کنند، قانون حجاب نیز حافظ امنیت اخلاقی، روانی و حتی جسمی افراد جامعه است. بی‌توجهی به این قانون، به‌ویژه در فضاهای عمومی، می‌تواند نظم اجتماعی را مختل کرده و سلامت روانی جامعه را هدف قرار دهد.

متأسفانه، در سال‌های اخیر برخی افراد، حجاب را به‌مثابه قید و محدودیت شخصی تعبیر می‌کنند. این نگاه که «بدنم مال خودم است، می‌پوشم آن‌طور که دوست دارم» شاید در نگاه نخست فردگرایانه به‌نظر برسد، اما وقتی در چارچوب جامعه بررسی شود، دچار چالش جدی می‌شود. همان‌طور که هیچ راننده‌ای نمی‌تواند ادعا کند «ماشین خودم است، با هر سرعتی می‌خواهم برانم»، هیچ شهروندی هم نمی‌تواند فارغ از هنجارها و قوانین عمومی رفتار کند.

حجاب در نگاه دینی، نه‌تنها یک واجب شرعی، بلکه نماد احترام به حقوق دیگران و رعایت مرزهای اخلاقی در اجتماع است. بی‌حجابی یا پوشش‌های خارج از عرف، تنها یک انتخاب شخصی نیست؛ بلکه نوعی تخطی از نظم اجتماعی است که می‌تواند تبعاتی گسترده مانند تضعیف امنیت روانی، افزایش مزاحمت‌های خیابانی، و ترویج سبک زندگی بی‌قید را در پی داشته باشد.

دین مبین اسلام، از آغاز شکل‌گیری خود، بر ساختارمند بودن جامعه و مسئولیت‌پذیری فرد در برابر دیگران تأکید داشته است. قوانین اسلامی، نه بر مبنای محدودسازی، بلکه برای صیانت از انسان، خانواده و سلامت جامعه طراحی شده‌اند. پیامبر اسلام (ص) با تشکیل نخستین حکومت دینی، بر همین اصل مهم تکیه داشت: جامعه‌ای سالم، زمانی شکل می‌گیرد که تک‌تک اعضای آن به قانون احترام بگذارند.

امروزه در جوامعی که رعایت قوانین نهادینه شده و به ارزش‌های اخلاقی بها داده می‌شود، پیشرفت و آرامش اجتماعی نیز در سطح بالاتری قرار دارد. در مقابل، قانون‌گریزی، بی‌تفاوتی نسبت به هنجارها و آزادی‌های افسارگسیخته، همواره به آشوب، نابرابری و بحران‌های فرهنگی و اجتماعی منجر شده است.

در این میان، حجاب و عفاف، چونان چراغ قرمزی در مسیر زندگی اجتماعی عمل می‌کند. عبور از آن ممکن است برای فرد یک انتخاب ساده به‌نظر برسد، اما پیامدهایش می‌تواند کل جامعه را تحت‌الشعاع قرار دهد. رعایت این اصل، نه‌فقط حفظ حرمت فردی است، بلکه سنگ‌بنای آرامش در خانواده، امنیت در جامعه و پیشگیری از بحران‌های رفتاری و اخلاقی است.

نباید فراموش کرد که ارزش حجاب، تنها در پوشاندن ظاهر نیست، بلکه در پیامی است که منتقل می‌کند: احترام، وقار، امنیت و باور به ارزش‌های درونی. بی‌تردید، جامعه‌ای که در آن عفاف به‌عنوان یک فضیلت درونی و نه صرفاً یک اجبار بیرونی نهادینه شود، آینده‌ای روشن‌تر و متعادل‌تر خواهد داشت.

قانون، ستون فقرات هر جامعه‌ای است؛ ابزاری برای ایجاد نظم، عدالت و آرامش. در همین راستا، مقوله «عفاف و حجاب» نه صرفاً یک آموزه دینی بلکه یک اصل اجتماعی است که نقش مهمی در شکل‌گیری امنیت روانی، اخلاقی و اجتماعی ایفا می‌کند.