• نویسنده : زهره کریمی

    • اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز:

    ایران، سرزمینی است که تاریخ، فرهنگ و تمدنش ریشه در هزاران سال همزیستی اقوام مختلف دارد؛ مردمانی از تبارهای گوناگون، با گویش‌ها، آیین‌ها و رسوم متنوع، که در عین تفاوت، زیر یک پرچم و یک هویت ملی زیسته‌اند. یکی از مهم‌ترین عوامل پیونددهنده این تنوع قومی، زبان فارسی است؛ نه فقط به عنوان زبان رسمی کشور، بلکه به عنوان زبانی که توانسته پلی فرهنگی بین اقوام مختلف ایجاد کند.

    در روزگاری که جهان به سوی مرزبندی‌های تازه زبانی و فرهنگی می‌رود، نقش زبان فارسی به عنوان زبان مشترک، بیش از پیش اهمیت می‌یابد. این زبان، تنها ابزار اداری یا آموزشی نیست؛ بلکه حافظه تاریخی، ادبی و فرهنگی ماست. آثار جاویدانی از فردوسی، سعدی، حافظ، مولوی، خیام و بیدل با این زبان پدید آمده‌اند؛ زبان فارسی، حامل مفاهیم انسانی، اخلاقی و عرفانی‌ است که قرن‌ها میان مردم این سرزمین جریان داشته است.

    در خوزستان، سیستان، کردستان، آذربایجان، بلوچستان، و دیگر مناطق کشور، مردمی زندگی می‌کنند که با زبان مادری‌شان انس گرفته‌اند. این گویش‌ها و زبان‌های محلی، سرمایه‌های فرهنگی ارزشمندی‌اند که باید حفظ شوند. اما در کنار این سرمایه‌های بومی، زبان فارسی نقش ستون فقرات ملی را دارد. تقویت زبان ملی، به معنای حذف زبان‌های محلی نیست؛ بلکه به معنای ایجاد زبان مشترکی برای فهم و هم‌افزایی بیشتر در سطح ملی است.

    آن‌چه مهم است، ایجاد تعادلی هوشمندانه میان حفظ زبان مادری و گسترش زبان ملی است. رسانه‌ها، دانشگاه‌ها، نظام آموزشی و نخبگان فرهنگی، باید این دو مسیر را به صورت هم‌افزا دنبال کنند؛ نه متقابل. چراکه هیچ ملتی با نادیده گرفتن زبان‌های بومی به انسجام نرسیده، و هیچ کشوری با تضعیف زبان رسمی، توان یکپارچگی و مدیریت ملی را حفظ نکرده است.

    خوزستان، که نماد همزیستی اقوام عرب، بختیاری، لر، فارس و دیگر اقوام است، نشان می‌دهد چگونه یک منطقه می‌تواند در عین تنوع زبانی، وحدت اجتماعی و ملی را حفظ کند. امروز، رسانه‌ها و فعالان فرهنگی در خوزستان وظیفه‌ای دوگانه دارند: هم باید زبان فارسی را به عنوان زبان توسعه و ارتباطات ملی تقویت کنند، و هم فضا را برای حفظ و زنده نگه‌داشتن گویش‌های محلی باز نگه دارند.

    در دنیای مدرن، زبان نه تنها وسیله ارتباط، که ابزار قدرت نرم است. تقویت زبان فارسی، تقویت توان ملی در سطوح بین‌المللی است. اما این تقویت زمانی موفق خواهد بود که در بستری از احترام به تنوع فرهنگی و زبانی شکل گیرد. نه از موضع تحمیل، بلکه از جایگاه همدلی.

    فارسی زبان همه ماست؛ زبان پیوند، نه تمایز. و این پیوند، باید با آگاهی، احترام و انصاف حفظ شود. در این مسیر، نقش رسانه‌ها حیاتی است؛ همان‌طور که خوزستان می‌تواند الگویی باشد برای توازن میان هویت بومی و هویت ملی.

      • منبع خبر : پایگاه خبری رهرونیوز