• نویسنده : معصومه صالحی

    • اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز:

    لوعه ناصریان، بانوی مهربان و صبور خوزستان که بیشتر با نام «بی‌بی لوعه» و «مادر دارخوین» شناخته می‌شد، پس از ۱۰۸ سال زندگی پرحادثه و پرفراز و نشیب، در سن بالا و بر اثر کهولت سن دار فانی را وداع گفت. این زن بزرگ، نه تنها شاهد تاریخی زنده‌ی سرزمین خوزستان بود، بلکه خود نقشی بی‌بدیل در شکل‌گیری و حفظ مقاومت مردمی در طول هشت سال دفاع مقدس ایفا کرد.

    بی‌بی لوعه در سال ۱۲۹۴ در دارخوین، یکی از شهرستان‌های شادگان استان خوزستان، متولد شد و در سن ۱۲ سالگی ازدواج کرد. از همان زمان تا پایان عمرش، زندگی خود را وقف شهر و مردمش کرد. نام «لوعه» به معنی رنج کشیدن است و حقیقتاً او در طول بیش از یک قرن، سختی‌ها و دردهای بسیاری را تحمل کرد؛ از هجوم نیروهای انگلیسی به آبادان و دارخوین در دهه ۱۳۰۰ گرفته تا جنگ تحمیلی و محاصره‌ی آبادان توسط ارتش بعث عراق.

    با آغاز جنگ تحمیلی، هنگامی که بسیاری از اهالی دارخوین به دلیل شرایط جنگی مجبور به ترک شهر شدند، بی‌بی لوعه برخلاف همه، در شهر ماند. او به همراه پسرانش، در تشکیل و سازماندهی نیروهای مقاومت مردمی نقش مؤثری داشت و با تمام وجود به حمایت از رزمندگان پرداخت. پخت نان، تهیه غذا، شستن لباس‌های رزمندگان و برپایی پشتیبانی‌های جانبی از جمله خدماتی بود که این زن بزرگ در کنار خط مقدم ارائه می‌کرد.

    خانه‌ی بی‌بی لوعه در دارخوین، در تمام مدت هشت سال دفاع مقدس، محل رفت و آمد بسیاری از فرماندهان بلندپایه جنگ بود. سردار شهید قاسم سلیمانی، علی شمخانی، شهید صیاد شیرازی، محسن رضایی و حتی ابوالحسن بنی‌صدر از جمله کسانی بودند که به دیدار این مادر مهربان و شجاع می‌آمدند. بسیاری از رزمندگان آن روزها، او را به عنوان «مادر جبهه‌ها» می‌شناختند و یادش را گرامی می‌داشتند.

    هادی، یکی از پسران بی‌بی لوعه، خاطرات شیرینی از مهربانی و بخشندگی مادرش دارد. او می‌گوید: «خانه ما همیشه به روی همه باز بود. مادرم حتی در گرمای طاقت‌فرسای دارخوین کلمن پر از آب یخ کنار جاده می‌رفت تا مسافران و رهگذران را مهمان آب سرد کند. مهربانی و مهمان‌نوازی بی‌بی لوعه تا آخرین روزهای زندگی‌اش ادامه داشت.»

    بی‌بی لوعه در روزهای سخت جنگ، نه تنها با پخت و پز و حمایت لجستیکی به رزمندگان کمک می‌کرد، بلکه با خواندن آواز و سخنان دلگرم‌کننده، روحیه‌ی آنان را تقویت می‌نمود. صدای گرم و دلنشین او برای بسیاری از رزمندگان، نمادی از امید و صبر در دل سختی‌ها بود.

    زندگی این زن بزرگ نماد واقعی استقامت، ایثار و محبت به میهن و هم‌وطنان است. او بیش از یک قرن، زخم‌ها و تلخی‌های فراوانی را تجربه کرد و هیچگاه در برابر سختی‌ها خم نشد. بی‌بی لوعه نه فقط مادر دارخوین، بلکه مادر تمام رزمندگان خوزستان و ایران بود که با خدمت خالصانه‌اش در دل مردم جاودانه ماند.

    در تیرماه سال ۱۴۰۲، بی‌بی لوعه به احترام زندگی و خدماتش، آیینی باشکوه در دارخوین برگزار شد که در آن مسئولان استان، شیوخ، سادات، پیشکسوتان و مردم دارخوین حضور یافتند تا از این مادر بزرگ تجلیل کنند.

    پیکر این بانوی مبارز و مهربان، با حضور گسترده مردم و مسئولان، از مسجد امام علی (ع) در شادگان تشییع شد و در آرامستان دارخوین، در کنار شهدای گرانقدر این دیار به خاک سپرده شد.

    امروز نام بی‌بی لوعه همچون چراغی روشن، یادآور صبر، مقاومت و مهر مادری است که در سخت‌ترین شرایط جنگ، هرگز شهرش را ترک نکرد و تا آخرین لحظه، به مدافعان میهن خدمت رساند.

    یاد و نام این مادر بزرگوار و شیرزن خوزستان، برای همیشه در تاریخ مقاومت ایران ثبت خواهد ماند و الگویی جاودانه برای نسل‌های آینده است.

      • منبع خبر : به گزارش پایگاه خبری رهرونیوز