دسترسی ها

 اهواز- پایگاه خبری رهرو نیوز: زمانی که خطر به درِ خانه می‌رسد، فقط سربازان نیستند که باید ایستادگی کنند؛ همه ما، مرد و زن، پیر و جوان، باید بایستیم. در میانه‌ هر نبردی – چه گلوله باشد، چه تحریم، چه هجمه‌ رسانه‌ای – آنچه سرنوشت یک ملت را تعیین می‌کند، نه صرفاً ابزار نظامی، بلکه روح همبستگی مردم است. همان پیوندی که در دل بحران، به ملت قدرت ماندن می‌دهد.

جنگ، فقط آن نیست که در میدان‌های نظامی رخ دهد. گاهی دشمن از هزاران کیلومتر دورتر، با تحریم و جنگ روانی، تیرهای خود را به سوی انسجام ملی نشانه می‌رود. اما آنچه دشمن نمی‌تواند درک کند، این است که ملت ایران، هر بار از دل بحران، با انسجامی بیشتر بیرون آمده است.

در روزهای صلح، شاید بی‌تفاوتی کم‌خطر به نظر برسد. اما در زمانه‌ تهدید، بی‌تفاوتی خود نوعی خیانت است. آنچه اکنون نیاز داریم، «احساس مسئولیت جمعی» است؛ نگاهی از جنس عشق به خاک، و نگاهی پُر از مهر به هم‌وطن. امروز اگر نبردی در جریان است، تنها راه مقابله با آن، نه خشونت، که همدلی و ایثار است.

در سال‌های دفاع مقدس، پیروزی ما تنها از تفنگ و خاکریز نیامد. آنچه ما را سرپا نگه داشت، حضور پدران و مادرانی بود که با نان ساده، ولی دل بزرگ، به یاری دیگران شتافتند. خانه‌هایی که مأمن شدند، محله‌هایی که پناه شدند، و مردمی که رنج را با هم تقسیم کردند. این فرهنگ ایثار، آن روزها را طلایی کرد.

امروز، جنگی بی‌صدا اما سهمگین‌تر از قبل، در جریان است. فشار اقتصادی، تحریم‌های ناجوانمردانه، و تهاجم رسانه‌ای، حلقه را تنگ کرده‌اند. اما دشمن اشتباه کرده اگر فکر کرده می‌تواند این ملت را درهم بشکند. آن‌ها به جدایی مردم امید بسته‌اند، اما ما بیشتر از همیشه باید همدیگر را در آغوش بگیریم. آن‌ها می‌خواهند ما خودخواه شویم، ما باید بیش از گذشته، مراقب یکدیگر باشیم.

و البته می بینیم و جهان شاهد است که در روزهایی که رژیم صهیونیستی با حملات کور و ددمنشانه خود، خیال داشت نه‌تنها مواضع نظامی که اراده ملی را نیز در هم بشکند، مردم ایران خنثی‌کننده اصلی این توهم شدند. برخلاف انتظار مخالفان خارج‌نشین و جریان‌های برانداز، خیابان‌های ایران شاهد جشن فروپاشی نبود، بلکه صحنه‌هایی از وفاداری، آرامش، هوشیاری و پشتیبانی از نیروهای مسلح و رهبر انقلاب را به تصویر کشید.

ملت ما خوب می‌داند که آنچه ایران را حفظ می‌کند، تنها دیوارهای بلند یا موشک‌های پیشرفته نیست، بلکه روح بزرگ جمعی است که در لحظه‌های سخت، به یاری هم می‌شتابد. اگر کیسه‌های خاک سنگر جبهه را می‌ساختند، امروز مهر، مدارا و لبخند، سنگرهای اجتماعی ما هستند.

و آری؛ اگرچه زخم هست، اگرچه دشمن هنوز در کمین است، اما این ملت، ملت پایان نیست؛ مردمی‌اند که همواره از دل تهدید، آغاز می‌کنند. این آزمون نیز چون دیگر آزمون‌ها، با نام ایران و به نام مردم ایران، سربلند پشت سر گذاشته خواهد شد.