دسترسی ها

هر بار که واژه «نیشکر» به گوش می‌رسد، ذهن بسیاری از ما تنها به مزه شیرینی و محصول شکر معطوف می‌شود؛ اما آنچه در مزارع وسیع خوزستان جریان دارد، فراتر از یک محصول کشاورزی است. پشت هر ساقه سبز نیشکر، داستانی از اقتصاد، فرهنگ، اشتغال و امید نهفته است؛ داستانی که اگر درست روایت شود، تصویری تازه از توسعه در این سرزمین به نمایش می‌گذارد.

صنعت نیشکر در خوزستان طی سال‌های اخیر نقشی فراتر از یک بخش تولیدی ایفا کرده است. این صنعت، نه‌تنها هزاران فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم برای جوانان و خانواده‌های بومی ایجاد کرده، بلکه با زنجیره‌ای از صنایع جانبی، به رونق اقتصادی منطقه نیز کمک کرده است. در شرایطی که بسیاری از مناطق کشور با بحران اشتغال و مهاجرت روبه‌رو هستند، نیشکر توانسته با ریشه دواندن در خاک خوزستان، امید به ماندن و ساختن را زنده نگه دارد.

از سوی دیگر، نگاه به نیشکر تنها از زاویه اقتصادی کافی نیست. این صنعت می‌تواند الگویی برای توسعه پایدار باشد؛ جایی که تولید با حفظ محیط زیست و بهبود کیفیت زندگی مردم همراه شود. تجربه‌های اخیر در مدیریت آب، بازیافت پسماندها و تلاش برای کاهش اثرات زیست‌محیطی، گامی ارزشمند در این مسیر است. هرچند هنوز چالش‌ها وجود دارند، اما حرکت به سمت کشاورزی هوشمند و بهره‌وری بیشتر، آینده‌ای روشن‌تر را نوید می‌دهد.

نیشکر همچنین بخشی از هویت فرهنگی خوزستان است. جشن‌های برداشت، روایت‌های محلی و حتی ادبیات عامیانه مردم، پیوندی دیرینه با این گیاه دارند. روایت این ابعاد، می‌تواند نیشکر را از یک محصول صرف به نمادی از همبستگی اجتماعی و فرهنگی ارتقا دهد.

امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم نیشکر را در قاب واقعی‌اش ببینیم؛ نه فقط به‌عنوان محصولی شیرین، بلکه به‌عنوان سرمایه‌ای ملی که توسعه اقتصادی، پایداری زیست‌محیطی و نشاط اجتماعی را به هم گره می‌زند. اگر این تصویر درست به جامعه منتقل شود، شاید برگ‌های سبز نیشکر نه‌تنها بر زمین خوزستان، که بر تاریخ توسعه ایران نیز سایه‌ای ماندگار بیفکنند.